Rufiano Periodista

Και σε ρωτάω ρε δημοσιογράφε…..

Τη σκοτεινή, τη μαύρη μου την όψη, αν δεν την αγαπήσω, πως θες να την νικήσω;

….

Σαν άνθρωπο μ’ αρέσει γενικά να χαλάω. Η αλήθεια είναι ότι το παιχνίδι με γοητεύει περισσότερο, το παιχνίδι που φτιάχνεις και χαλάς. Όπως αυτά τα σπιτάκια με την τράπουλα που φτιάχνουν τα παιδιά με μεγάλη προσοχή και μετά με ένα φύσημα τα γκρεμίζουν. Έτσι θέλω και εγώ.

Πάντως αν ήθελα να γίνω «κανονικός» δημοσιογράφος θα ήμουν (όπως και κάθε στοιχειωδώς έξυπνος άνθρωπος που τον ενδιαφέρει το ρουφιανιλίκι) από τους καλύτερους.

Και σε αυτό βοηθάει πάρα πολύ η κατάσταση όπως είναι εδώ στη χώρα μας -στην Ελλάδα δηλαδή- στην Ελλάδα δεν είμαστε;

Ειδικά στη Λάρισά μας….

Εδώ όλα «είναι και δεν είναι», αυτό, είναι πολύ καλό για τους επίδοξους δημοσιογράφους. Π.χ. τα κυκλώματα, που λένε, υπάρχουν και δεν υπάρχουν…όλα είναι υποτυπώδη, δεν είναι όπως φαντάζομαι ότι είναι στην Ευρώπη και στην Αμερική. Όπου μπορείς να πεις «αυτό είναι» και «εκείνο δεν είναι».

Εδώ, αυτό, δεν μπορείς να το πεις με τίποτα. Μόνο ένας ηλίθιος δεν μπορεί να δει πως στην Ελλάδα οι εταιρίες και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σκέφτονται και λειτουργούν, το λιγότερο απλοϊκά.

Στο χώρο που θέλουμε να μπούμε είναι όλοι διατεθειμένοι να τσιμπήσουν, να σε λατρέψουν ή να σε βρίσουν…περνάς, δηλαδή, εύκολα μια εικόνα που θέλεις. Και του σοβαρού δημοσιογράφου, και του λόγιου, και του τρομοκράτη, και του αναρχικού, και του εξυπνάκια και ότι κάνεις σκάνδαλα –ενώ στην ουσία τα σκάνδαλα φτιάχνονται από μόνα τους.

Ας πούμε εγώ με όλα αυτά τα μπινελίκια, με τις παρατηρήσεις και τη λογοκρισία που υποτίθεται ότι έχω δεχτεί τόσο καιρό κ.λπ. σε μια άλλη χώρα της Ευρώπης ή της Αμερικής θα ήμουν ή στη φυλακή και δεν θα έβγαινα ποτέ –δεν θα κυκλοφορούσε ποτέ άρθρο- ή θα ’χα ελικόπτερα και βίλες. Θα ’ταν ξεκάθαρα τα πράγματα. Δεν θα υπήρχε μέση λύση όπως υπάρχει εδώ.

Εδώ μπορείς να περνάς δίπλα απ’ αυτά και να είσαι κι απ’ έξω.

Όπως μπορούν πλέον και τα 5χρονα να δουν, το επίπεδο της δημοσιογραφίας στη Λάρισα, δεν είναι ούτε καν μηδενικό. Είναι μείον!!

Δεν θέλω να αναφέρω ονόματα, αλλά γάμησέ τα…

Βασικά αυτό που θέλω να τους ρωτήσω ΟΛΟΥΣ αυτούς, δεν έχει να κάνει με τον Πούλιτζερ, ούτε με τον πεντάλογο της είδησης, ούτε για το διαδικτυακό ρεπορτάζ…. Καλά όλα αυτά, πες ότι τα «έχετε»… αλλά….

ΓΑΜΑΤΕ ΝΤΙΠ???

Ή μόνο τον παίζετε;

Εγώ γαμάω που και που, αλλά τον παίζω κάθε μέρα….

Φαντάζομαι ότι και οι περισσότεροι δημοσιογράφοι μαλακίζονται και θα ήταν εποικοδομητικό να το δηλώσουν, διότι τα κοινά πάθη καλλιεργούν τη συντροφικότητα και την ομοψυχία. Αν ήταν σίγουρος ο κόσμος ότι όλοι αυτοί που του μιλάνε για την ΑΕΛ, λες και είναι μαγαζί τους, τον παίζουν, δεν θα είχαν όλοι από 5,000 φίλους στο fb…

Στη Λάρισα έχουμε το πολύ 3 δημοσιογράφους…

Χωρίς να μετράω τον εαυτό μου, εγώ δεν είμαι δημοσιογράφος…

Είμαι ο Πίτερ Παν ντυμένος βυσσινί…!

Μαρία Μαγδαληνή