Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Κάντε υπομονή και ουρανός θα γίνει πιο… βυσσινί!




«Από διάφορες πηγές, έχουν διαρρεύσει πληροφορίες ότι η Μαρία Μαγδαληνή έφτασε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας αρκετές φορές τα τελευταία 2 χρόνια, σύμφωνα πάλι με τις ίδιες πηγές, τα έσοδα απορροφούνταν από τις συνεχείς επισκέψεις του heavy metal ακτιβιστή δημοσιογράφου σε γυναικολόγους και τα πολλαπλά τεστ εγκυμοσύνης στα οποία κατέφευγε λόγω συνεχών καθυστερήσεων (κυρίως στο να ανεβάζει νέα κείμενα) που είχε.»

Τελικά, προς ανακούφιση εκείνων που τρέμουν στην ιδέα τού τι μπορούσε να γεννήσει, επιβεβαιώνεται πως η Μαρία Μαγδαληνή δεν είναι έγκυος, γιατί πολύ απλά, όσοι προσπάθησαν τα 2 αυτά χρόνια να τη γαμήσουν πήραν τελικά ΤΟ ΜΠΟΥΛΟ.

Έρχεται μεγάλο ΝΤΟΥ!

Εγώ και οι εξωγήινοι συνεργάτες μου θα σας το ξεκοκαλίσουμε το κεφαλάκι θα πιάσουμε μεδούλι. Βυσσινί μεδούλι.

Μεροδούλι-μεροφάι τίποτα δεν μας κουνάει.

Ούτε θεοί, ούτε δημοσιογράφοι….


ΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Rufiano Periodista


Και σε ρωτάω ρε δημοσιογράφε…..

Τη σκοτεινή, τη μαύρη μου την όψη, αν δεν την αγαπήσω, πως θες να την νικήσω;

….

Σαν άνθρωπο μ’ αρέσει γενικά να χαλάω. Η αλήθεια είναι ότι το παιχνίδι με γοητεύει περισσότερο, το παιχνίδι που φτιάχνεις και χαλάς. Όπως αυτά τα σπιτάκια με την τράπουλα που φτιάχνουν τα παιδιά με μεγάλη προσοχή και μετά με ένα φύσημα τα γκρεμίζουν. Έτσι θέλω και εγώ.

Πάντως αν ήθελα να γίνω «κανονικός» δημοσιογράφος θα ήμουν (όπως και κάθε στοιχειωδώς έξυπνος άνθρωπος που τον ενδιαφέρει το ρουφιανιλίκι) από τους καλύτερους.

Και σε αυτό βοηθάει πάρα πολύ η κατάσταση όπως είναι εδώ στη χώρα μας -στην Ελλάδα δηλαδή- στην Ελλάδα δεν είμαστε;

Ειδικά στη Λάρισά μας….

Εδώ όλα «είναι και δεν είναι», αυτό, είναι πολύ καλό για τους επίδοξους δημοσιογράφους. Π.χ. τα κυκλώματα, που λένε, υπάρχουν και δεν υπάρχουν…όλα είναι υποτυπώδη, δεν είναι όπως φαντάζομαι ότι είναι στην Ευρώπη και στην Αμερική. Όπου μπορείς να πεις «αυτό είναι» και «εκείνο δεν είναι».

Εδώ, αυτό, δεν μπορείς να το πεις με τίποτα. Μόνο ένας ηλίθιος δεν μπορεί να δει πως στην Ελλάδα οι εταιρίες και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σκέφτονται και λειτουργούν, το λιγότερο απλοϊκά.

Στο χώρο που θέλουμε να μπούμε είναι όλοι διατεθειμένοι να τσιμπήσουν, να σε λατρέψουν ή να σε βρίσουν…περνάς, δηλαδή, εύκολα μια εικόνα που θέλεις. Και του σοβαρού δημοσιογράφου, και του λόγιου, και του τρομοκράτη, και του αναρχικού, και του εξυπνάκια και ότι κάνεις σκάνδαλα –ενώ στην ουσία τα σκάνδαλα φτιάχνονται από μόνα τους.

Ας πούμε εγώ με όλα αυτά τα μπινελίκια, με τις παρατηρήσεις και τη λογοκρισία που υποτίθεται ότι έχω δεχτεί τόσο καιρό κ.λπ. σε μια άλλη χώρα της Ευρώπης ή της Αμερικής θα ήμουν ή στη φυλακή και δεν θα έβγαινα ποτέ –δεν θα κυκλοφορούσε ποτέ άρθρο- ή θα ’χα ελικόπτερα και βίλες. Θα ’ταν ξεκάθαρα τα πράγματα. Δεν θα υπήρχε μέση λύση όπως υπάρχει εδώ.

Εδώ μπορείς να περνάς δίπλα απ’ αυτά και να είσαι κι απ’ έξω.

Όπως μπορούν πλέον και τα 5χρονα να δουν, το επίπεδο της δημοσιογραφίας στη Λάρισα, δεν είναι ούτε καν μηδενικό. Είναι μείον!!

Δεν θέλω να αναφέρω ονόματα, αλλά γάμησέ τα…

Βασικά αυτό που θέλω να τους ρωτήσω ΟΛΟΥΣ αυτούς, δεν έχει να κάνει με τον Πούλιτζερ, ούτε με τον πεντάλογο της είδησης, ούτε για το διαδικτυακό ρεπορτάζ…. Καλά όλα αυτά, πες ότι τα «έχετε»… αλλά….

ΓΑΜΑΤΕ ΝΤΙΠ???

Ή μόνο τον παίζετε;

Εγώ γαμάω που και που, αλλά τον παίζω κάθε μέρα….

Φαντάζομαι ότι και οι περισσότεροι δημοσιογράφοι μαλακίζονται και θα ήταν εποικοδομητικό να το δηλώσουν, διότι τα κοινά πάθη καλλιεργούν τη συντροφικότητα και την ομοψυχία. Αν ήταν σίγουρος ο κόσμος ότι όλοι αυτοί που του μιλάνε για την ΑΕΛ, λες και είναι μαγαζί τους, τον παίζουν, δεν θα είχαν όλοι από 5,000 φίλους στο fb

Στη Λάρισα έχουμε το πολύ 3 δημοσιογράφους…

Χωρίς να μετράω τον εαυτό μου, εγώ δεν είμαι δημοσιογράφος…

Είμαι ο Πίτερ Παν ντυμένος βυσσινί…!

Μαρία Μαγδαληνή

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ


Λευτεριά στους οπαδούς

Το πρώτο πράγμα που μας είπαν, στη σχολή δημοσιογραφίας που έβγαλα, με έπαινο κιόλας (ουάου ε;) ήταν να ξεχάσουμε την νοοτροπία του οπαδού και να αρχίσουμε –επιτέλους- να σκεφτόμαστε σαν δημοσιογράφοι.

Προσωπικά τα δοκίμασα όλα, χορτοφαγία, εθελοντισμό, αιθέρια έλαια, παραδοσιακοί χοροί, σεξ με ζώα, κομματικές νεολαίες, μπρέικ ντανς....Τίποτα, Τα ίδια άλυτα προβλήματα ξανά και ξανά, ο ίδιος φαύλος κύκλος με αρχή και τέλος την αποτυχία μου να μετατραπώ σε «δημοσιογράφο».

Είμαι οπαδός, τελεία και καύλα.




Για να λέμε τα σύκα σύκα και τον Τουμέρ, Μετίν, ο οργανωμένος οπαδός είναι ένας «προλετάριος» του αθλητισμού και τίποτα άλλο.
Όπως ο προλετάριος έχει την υποκειμενική διάθεση για εξέγερση ενάντια στο κράτος (δηλαδή εναντία στην εξουσία) έτσι και ο οπαδός, ενάντια στα υποκατάστατα της εξουσίας του κράτους όπως η αστυνομία, οι ομοσπονδίες, οι διαιτησία και οι επιχειρήσεις που μεταχειρίζονται αυτόν και την τρέλα του σαν καταναλωτικά αγαθά.
Μένοντας στην πολιτική ορολογία, αυτός που θέλει να παρακολουθήσει απλά τον αγώνα χωρίς να νοιάζεται αν η ομάδα του αδικείται και χωρίς να προσπαθεί να «φοβίσει» με τις φωνές του τους αντιπάλους θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί, μη πολιτικοποιημένος ή δεξιός ή ρεφορμιστής, δηλαδή με δυο λόγια, φλώρος του κερατά.

Όσο για την ηθικότητα των οπαδών, είναι και αυτό θέμα οπτικής γωνίας.
Εάν δώσουμε στη λέξη ηθικότητα την έννοια του σταθερού σεβασμού ορισμένων κοινωνικών συμβατικοτήτων και της διαρκούς καταστολής των εγωιστικών παρορμήσεων τότε γίνεται φανερό ότι οι «χούλιγκανς» δεν ρέπουν προς την ηθικότητα, επειδή είναι από τη φύση τους, παρορμητικοί και ευμετάβλητοι.

Αλλά αν σε αυτό τον όρο βάλουμε και τη στιγμιαία εμφάνιση ορισμένων ιδιοτήτων όπως η αυταπάρνηση, η αφοσίωση, η ανιδιοτέλεια, η αυτοθυσία και η ανάγκη της δικαιοσύνης τότε μπορούμε να πούμε πως οι οπαδοί είναι ικανοί για την ανώτατη μορφή ηθικότητας.
Αν ένας όχλος σαν αυτόν των οργανωμένων μπορεί να διαπράξει φόνους, πυρπολήσεις και κάθε είδους έγκλημα, μπορεί το ίδιο άνετα να κάνει πράξεις αυτοθυσίας και ανιδιοτέλειας και μάλιστα πολύ ανώτερες από εκείνες που μπορεί να αποτελέσει το μεμονωμένο άτομο.


Τώρα θα μου πεις, «Και πως θα περιορίσουμε τη βία;

Η βία στα γήπεδα που έχει αναδειχθεί ως το νούμερο ένα πρόβλημα της χώρας, κατά την έγκριτη δημοσιογραφική μου άποψη, ξεχωρίζει ως η μόνη υγειής αντίδραση σε αυτό το ξεπεσμένο τσίρκο βαζελόγαυρης αλλάξοκωλιάς. Είναι γελοία υπόθεση η κάθαρση -και καλά του ποδοσφαίρου- Είναι σαν να έχεις έναν ετοιμοθάνατο, βαριά άρρωστο από καθολικό καρκίνο και εσύ να πασχίζεις να του φτιάξεις τα νύχια! Το παραμύθι είναι γνωστό! Με πρόσχημα την επάρατη βία θα θεριέψει η καταστολή. Και η Ελληνική αστυνομία θα αναλάβει να καθαρίσει τις κερκίδες από τους «αλήτες» για να μπορεί άνετα η Φιλιππινέζα της κυρίας Βαρδινογιάννη να φέρει τις φίλες της στο γήπεδο να απολαύσουν έναν καλούτσικο παίχτη πριν τον πουλήσει το αφεντικό της.

Με τούτα και με κείνα έχουμε και επέμβαση της εξουσίας που απαγορεύει με βαριά πρόστιμα τα περίφημα συνθήματα των γηπέδων, Το «Τουμέρ αλήτη γ…. τους το σπίτι» επί παραδείγματι, δεν περνάει.

Ο πολιτικός ορθολογισμός επιβάλει κόσμιες συμπεριφορές!

Να ημπορούν επιτέλους και οι αρσακειάδες, οι καλόγριες, οι ενορίτες πιστοί να απολαύσουν χωρίς ντροπή χέρι χέρι με τα σώματα ασφαλείας τις θεάρεστες επιχειρηματικές ακροβασίες του εκάστοτε προέδρου. «Τίνος είναι βρε Νατάσσα τα παιδιά» και άλλα τέτοια βωμολοχικά και απαράδεκτα που δεν συνάδουν με το ήθος των ορφανοτροφείων, δεν έχουν θέση στα ελληνικά ποδοσφαιρικά παλάτια που εκτός των άλλων παίζεται και απίστευτη μπάλα.

Άδεια γήπεδα και γεμάτες φυλακές. Ένα παιχνίδι στυγνό, βαρετό, στημένο και χωρίς το λαϊκό χιούμορ των γηπεδικών συνθημάτων. Και τώρα μπορείτε να πα’ να…κοιμηθείτε!

Γόητρο: Το άγιο δισκοπότηρο των οργανωμένων οπαδών

Ότι κυριάρχησε στον κόσμο, οι ιδέες, οι άνθρωποι, επιβλήθηκε κυρίως με την ακατανίκητη δύναμη που εκφράζει η λέξη γόητρο. Το γόητρο μπορεί να συνεπάγεται ορισμένα συναισθήματα όπως ο θαυμασμός και ο φόβος, που πολλές φορές είναι και η βάση του, μπορεί όμως πολύ καλά να υπάρχει και χωρίς αυτά. Πεθαμένα όντα τα οποία συνεπώς δεν φοβόμαστε σαν τον Μητσιμπόνα, τον Καλαμάρα, τον Έντγκαρ Άλλαν Πόε και τον Φρέντυ Μέρκιουρι έχουν ένα σημαντικό γόητρο.
Από την άλλη ορισμένα πλάσματα της φαντασίας που δεν τα θαυμάζουμε όπως οι βρικόλακες, τα φαντάσματα φαίνονται να περιβάλλονται από μεγάλο γόητρο.
Πολύ λένε πως ο φόβος είναι το μέσο για να φτάσεις στην εξουσία αλλά κατά την γνώμη μου είναι λάθος. Η εξουσία κερδίζεται με τον σεβασμό. Ένα σκυλί μπορεί να σε φοβάται αλλά μόλις γυρίσεις την πλάτη σου θα σε δαγκώσει.
Το γόητρο είναι το πιο ισχυρό κίνητρο κάθε κυριαρχίας. Οι θεοί, οι βασιλιάδες, ακόμη και οι γυναίκες δεν θα βασίλευαν ποτέ χωρίς αυτό.
Έτσι και οι ομάδες των οργανωμένων οπαδών μάχονται για ένα γόητρο που δεν έχει σχέση με το γόητρο της ομάδας που υποστηρίζουν. Πολλές φορές μάλιστα δίνουν αυτοί γόητρο στην ομάδα.
Ομάδες όπως η Γουέστ Χαμ, η Μίλγουολ, η Ντιναμό Ζάγκρεμπ, η Βίσλα Κρακοβίας και η Αθλέτικ Μπιλμπάο η ΑΕΛΑΡΑ δεν θα ήταν τίποτα χωρίς τους τρελαμένους «τρομοκράτες» οπαδούς τους.







Οι ηγέτες:
Ο μεγάλος Γιάννης Παπαϊωάννου ή Καλαμάρας

Οι ηγέτες είναι άτομα που απολαμβάνουν την πίστη των υπολοίπων. Ένας ηγέτης είναι, θα μπορούσαμε να πούμε ένας frontman, ένα πρόσωπο που αντικατοπτρίζει την ιδέα όλων των υπολοίπων. Από όλες τις δυνάμεις που διαθέτει η ανθρωπότητα η πίστη ήταν πάντα μία από τις σημαντικότερες και πολύ δικαιολογημένα το ευαγγέλιο της αποδίδει την δύναμη να μετακινεί βουνά. Όταν προικίζουμε έναν άνθρωπο με μια πίστη, είναι σαν να δεκαπλασιάζουμε τις δυνάμεις του.
Για να γίνει κάποιος ηγέτης μιας ομάδας χούλιγκαν δεν χρειάζεται να έχει τελειώσει κάποιο πανεπιστήμιο. Χρειάζεται πίστη στην ιδέα του, που τις περισσότερες φορές είναι η ομάδα του. Μεγάλα γεγονότα της ιστορίας πραγματοποιήθηκαν από απαίδευτους ανθρώπους που διέθεταν μόνο την πίστη τους. Οι θρησκείες που κυβέρνησαν τον κόσμο και οι απέραντες αυτοκρατορίες που απλώνονται από το ένα ημισφαίριο στο άλλο, δεν δημιουργήθηκαν από εγγράμματους και φιλόσοφους ούτε, κυρίως, από σκεπτικιστές.

Τρία ερωτήματα ζητούν απάντηση.

Προς τον αγνό οπαδό…

Α) Με το χέρι στην καρδιά, πόσες φορές ευχαριστήθηκες φωνάζοντας ένα βωμολοχικό σύνθημα που δεν συνάδει με τον πολιτικό ορθολογισμό;

Β) Κατά τη γνώμη σου, τι είναι πιο επικίνδυνο για το δημόσιο βίο: α) οι βίαιοι οπαδοί ή β) τα ανίκανα σώματα ασφαλείας που αντί να τους περιορίσουν τους εκνευρίζουν περισσότερο;

Γ) Πόσες φορές ένιωσες πως αν χτυπούσες τον διαιτητή, θα είχες αποδώσει δικαιοσύνη;



«Ομόλογα, Siemens, DVD μπείτε εσείς στην φυλακή δεν σας φταιν’ οι οπαδοί»

«Φωτιά στα οπαδικά κελιά».

«Να ξαναγυρίσουν οι καντάδες στις γειτονιές! Έξω η Κίνα από το Χονγκ Κονγκ, λευτεριά στον Κινγκ Κονγκ, και να μπούνε επιτέλους γεννητικά όργανα στις κούκλες των παιδιών και στους ήρωες κινουμένων σχεδίων της αντίδρασης…»

Με αυτά τα συνθήματα έκλεισε το άρθρο του ο εναλλακτικός δημοσιογράφος, δίπλωσε τα χαρτιά του, μπήκε στο βαρέλι δίπλα από την εξέδρα που ήταν γεμάτο βενζίνα αμόλυβδη, και αυτοπυρπολήθηκε.





(αφιερωμένο με αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε όλους τους Λαρισαίους οργανωμένους οπαδούς)



Μαρία Μαγδαληνή

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Βραβεία Super League


Εναλλακτικά βραβεία Super League

Στη μεγάλη αίθουσα, μπορούσες να νιώσεις την ένταση και την αγωνία στον αέρα. Αμήχανα βλέμματα, ιδρωμένες παλάμες… Κάποιοι προσπαθούσαν να διασκεδάσουν το άγχος τους λέγοντας ανέκδοτα, με εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα καθώς τα αστεία ήταν σκέτες μαλακίες και, έτσι και αλλιώς το μυαλό όλων ήταν αλλού…

Ξαφνικά τα φώτα χαμήλωσαν, το κοινό –που μέχρι τώρα έτρωγε ομαδικά τα νύχια του- έβγαλε το σκασμό, ο ντράμερ ξεκίνησε το fade in με το ταμπούρο του… και μέσα σε ένα μεγαλοπρεπές «ΩΩΩΩ!» οι παρουσιαστές, Χρήστος Σωτηρακόπουλος και Κάθριν Ζέτα Τζόουνς (είχε υπογράψει συμβόλαιο 2 εκατομμυρίων ευρώ για να συμπαρουσιάσει το event) ανέβηκαν στην εντυπωσιακή σκηνή….

Είναι τα εναλλακτικά βραβεία Super League! Το μεγαλύτερο υπερθέαμα του κόσμου…

Σε λίγο σαστισμένοι νικητές θα βάλουν τα κλάματα, αφηνιασμένες σύζυγοι, θα ταρακουνάνε τα παιδιά τους, σκούζοντας «κέρδισε ο μπαμπάς» ενώ από την άλλη μουδιασμένοι αστέρες θα προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν την ήττα τους….

Πάμε λοιπόν…

Πρώτη κατηγορία: Βραβείο: «Πιο άσχημος ποδοσφαιριστής»

Οι 3 υποψήφιοι:

Νικητής με σχετική ευκολία ανακηρύσσεται ο Τάσος Κατσαμπής με δεύτερο τον Μανώλη Σκούφαλη.

Την απονομή έκανε ο Δρ Φράνκενσταιν.

Δεύτερη κατηγορία: Βραβείο: «Πιο “γοητεία” ποδοσφαιριστής»

Το βραβείο κερδίζει προκαλώντας την έκπληξη σε όλους ο τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού Αλέξανδρος Τζόρβας που αφήνει στον πάγκο τον βετεράνο πλέον γόη Νικοπολίδη και το μηχανάκι του ΠΑΟΚ Βιτόλο που όσο eye liner και να βάλει την γοητεία του έλληνα Τζόρβα δεν πρόκειται να τη φτάσει.

Την απονομή έκανε ο Τζόνι Ντεπ

Τρίτη κατηγορία: Βραβείο: «Πιο “αλητεία” ποδοσφαιριστής»

Πιο αλήτης ποδοσφαιριστής αναδείχτηκε παμψηφεί ο τούρκος Τουμέρ Μετίν της Λάρισας. Ο οποίος ανήκει στην κατηγορία «τσογλάνι με ζωηρή ποδοσφαιρική φλέβα», ένας από τους τελευταίους μεγάλους «ποδοσφαιρικούς ρεμπέτες». Αλητεία στο Full λέμε!

Την απονομή έκανε ο Lemmy Kilmister

Τέταρτη κατηγορία: Βραβείο: «καλύτερες δηλώσεις στην κάμερα»

Εδώ δεν υπήρχε καν ανταγωνισμός. Πανάξιος νικητής είναι ο Πάτρικ Ογκουνσότο που οι δηλώσεις του έχουν καταφέρει να χτυπήσουν εκατομμύρια views στο Υou Τube.

Την απονομή έκανε ο Νίκος Αλέφαντος

Πέμπτη κατηγορία: Βραβείο: «Πέφτω μόνος μου»

Το βραβείο «πέφτω μόνος μου» παίρνει μετά από μεγάλη κόντρα που κρίθηκε στη μία ψήφο, ο Ντίογο, ο οποίος έκανε τρομερή εντύπωση στην εκδήλωση, κυρίως με την άνεσή του πάνω σε αυτή τη βαριά σκηνή…Άμα ξέρεις από θέατρο…

Την απονομή έκανε ο Γιώργος Καραγκούνης

Έκτη κατηγορία: Βραβείο: «Πιο μισητός ποδοσφαιριστής»

Το βραβείο αυτό θα το μοιραστούν από κοινού ο Πάρης Άντζας και ο Σταύρος Λαμπριάκος οι οποίοι έχουν καταφέρει με την αξία τους να κάνουν όλη την Ελλάδα να τους μισεί και να τους βρίζει σε όλα τα γήπεδα της χώρας.

Την απονομή θα κάνει ο Τζορτζ Μπους

Σε αυτό το σημείο θα ακολουθήσει μουσικό διάλυμα:

Στη σκηνή ανεβαίνουν οι Spliknot (δεν μπορούσαμε να κλείσουμε τους Slipknot οπότε βολευτήκαμε με τους Spliknot), η Δέσποινα Βανδή και ο Βαλάντης και κάνουν ένα εκπληκτικό live αφήνοντας τον κόσμο με το στόμα ανοιχτό…

Έβδομη κατηγορία: Βραβείο: «Πιο γελοίος ποδοσφαιριστής»

Εδώ δεν υπήρχε καν αγωνία, ο Κώστας Μήτρογλου έχει καταφέρει να γίνει ο Βασιλιάς Κάγκουρας της Super League και από πάνω νομίζει ότι έχει και style!

Την απονομή θα κάνει ο Σταμάτης Γονίδης

Όγδοη κατηγορία: Βραβείο: «Ψυχή»

Το βραβείο «ψυχή» κερδίζει ο Τάσος Πάντος που όσο άμπαλος και να ’ναι όταν παίζει δίνει το 150% των δυνατοτήτων του. Θα μπορούσε να παίζει και τζάμπα αν του το ζητήσουν.

Την απονομή θα κάνει ο Θωμάς Κυπαρίσσης

Ένατη κατηγορία: Βραβείο: «μεγαλύτερο κοράκι»

Ο διαιτητής Κάκος από την Κέρκυρα είναι ο φετινός νικητής αυτού του ιδιαίτερου βραβείου.

Την απονομή έκανε ο αρχιδιατητής Βαρούχας

Δέκατη και τελευταία κατηγορία: Βραβείο: «Ελληνικό Λαμόγιο»

Το βραβείο θα παραλάβει εκ μέρους όλων ο «Αυτός». Ο «Αυτός» θα πλησιάσει τα χίλια του στο μικρόφωνο και θα δηλώσει: «Είναι μεγάλη στιγμή για όλους μας σήμερα. Ο κόσμος πιστεύει ότι είναι κάτι απλό…δεν έχει ιδέα όμως πόσο δύσκολο είναι να προσπαθείς κάθε μέρα να διώχνεις από πάνω σου την παραμικρή ευθύνη, να πουλάς δωρεάν τσαμπουκά στους από κάτω και ταυτόχρονα να κλάνεις μέντες μπροστά στους από πάνω, να τσεπώνεις γαμώ τα φράγκα χωρίς καμιά ουσιαστική προσφορά οπουδήποτε, και την ίδια στιγμή να γίνεσαι τόσο, μα τόσο σκατόψυχος μόλις εξασφαλίσεις τα νώτα σου.

Νιώθω δικαιωμένος, εκ μέρους όλων των ελλήνων παραγόντων…Σας ευχαριστώ».

Η σεμνή τελετή πλησιάζει στο τέλος της.

Αν το περιεχόμενο της προσβάλει κάποιους, δηλώνω ευθέως μεταμέλεια και παραπέμπω στους χιλιάδες έλληνες που βλέπουνε ποδόσφαιρο και συμφωνούνε μαζί μου.

Ο κόσμος έκανε εμετό και αποχώρησε χαρούμενος για τα σπίτια του…

Καληνύχτα!

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

To original κείμενο στο max....


Η Μαρία Μαγδαληνή και η Ψωλαρία υπερήφανα παρουσιάζουν τη δραματική κωμωδία, αισθηματικό θρίλερ, splatter musical:
Βόλος Vs Λάρισα ή αλλιώς…

«Το λιμπούκα στο λικέφα»


«Όταν η μπάλα ξεπερνά τα όρια του φανατισμού και οι κοινωνικές προεκτάσεις ενός αγώνα είναι μεγαλύτερες από μια απλή κόντρα, όταν οι τέσσερις γραμμές του γηπέδου δεν σταματούν την έχθρα και οι μεν βλέπουν τους δε στην εξέδρα , τον προαιώνιο αντίπαλο, σαν απειλή, τότε βρίσκεστε στη Γλασκόβη και στο μεγαλύτερο ντέρμπι στον πλανήτη». (Παιχνίδι χωρίς όρια)

Αυτός είναι ο πρόλογος του Χρήστου Σωτηρακόπουλου για τα χαρακτηριστικά του so called «μεγαλύτερου ποδοσφαιρικού ντέρμπι στον πλανήτη».
Παρακάτω όμως παίζονται πολύ μεγαλύτερα θέματα…

Μίσος, αγνό, ατόφιο, αληθινό. Μια ποδοσφαιρική (κυρίως) βεντέτα με τεράστιες κοινωνικές προεκτάσεις. Αν η Αθήνα είναι για σχεδόν όλη την επαρχία «η πιο μισητή πόλη» Για τους Λαρισαίους και τους Βολιώτες είναι σίγουρα το number 2….

Πριν αρχίσω όμως οφείλω να σας εξηγήσω μερικά πράγματα:
Προσωπικά, ως δημοσιογράφος και ως άνθρωπος, απ' όσο με θυμάμαι (και με θυμάμαι από πολύ παλιά, από τότε που έβγαινα κακήν κακώς και ανάποδα από την αμνιακή εσωτερική πισίνα της μανούλας μου), έμαθα να ζω with the AEL way of life.

Συνεπώς, έχω μάθει ΝΑ ΜΙΣΩ ΤΟ ΒΟΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥ ΟΛΟ. I felt the hate rise up in me που λένε και οι Slipknot στο wait and bleed. Μπορεί αυτό που λέω να ακούγεται τελείως ηλίθιο, σα να δέχομαι ας’ πούμε ότι ο πνευματικός αυνανισμός αποτελεί ερωτική έκφραση αλλά πραγματικά δεν φταίω εγώ.

Την πρώτη φορά που ρώτησα τον παππού μου, «Γιατί μισούμε το Βόλο; Τι το τόσο κακό έχει;» Ο παππούς μου απάντησε δίνοντάς μου τον ορισμό…

Βόλος:
Ο Βόλος είναι μία πόλη στην κεντρική Ελλάδα. Σήμερα κατοικείται από 123.119 κατοίκους, 40.000 καγκούρια 25.000 αλκοολικούς, άλλους τόσους ναρκομανείς, 8.055 γνωστούς άγνωστους και αντίστοιχα ΜΑΤ, 1.000 Ναζί, 6.009 φοιτητές, και 10.000 Αλβανούς, Πακιστανούς, Κινέζους, Ρώσους και Καρδιτσιώτες. Είναι όλοι… κουνάβια!

Ο παραπάνω -άκρως υποκειμενικός- ορισμός του παππού μου φρόντισε να επιβεβαιωθεί (και να συνεχίσει να επιβεβαιώνεται) με διάφορα σκηνικά ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Είχα πάει πρώτη φορά στον αγώνα Απόλλων Λάρισας-Ολυμπιακός Βόλου (ο original) και είχαν έρθει στο γήπεδο της Φιλιππούπολης οπαδοί του Ολυμπιακού και οπαδοί της ΑΕΛ. Οι Monsters μόνο βασικά. Το ματς δεν θυμάμαι καν πόσο ήρθε, αυτό που θυμάμαι είναι ότι έγινε… makelele!

Μπουκάλια, πέτρες, σπασμένες βιτρίνες, αυτοκίνητα. Γενικά χαμός!

Μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας όμως, αποφάσισα να ψάξω μόνος μου το θέμα, προσπαθώντας να μην επηρεάζομαι από όπως ανέφερα και πριν «άκρως υποκειμενικές γνώμες», έτσι με αφορμή το ντέρμπι μεταξύ Ολυμπιακού Βόλου-Λάρισας στις 23 του μήνα αποφάσισα να συγκρίνω τις δύο πόλεις σε όλα τα ουσιώδη επίπεδα ανδρικής κρίσης. Μπάλα, μουνιά, φαΐ, νύχτα και άλλα….

Σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, από την μία έχουμε την ΑΕΛ που για τους κατοίκους της Λάρισας είναι ιδέα, τρόπος ζωής, είναι βασικά ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Και από τη μεριά του Βόλου έχουμε κατά κύριο λόγο τον Ολυμπιακό Βόλου, μια ομάδα που συγχωνεύτηκε με την Κασσάνδρα από τη Χαλκιδική για να ανέβει κατηγορία, και την Νίκη Βόλου (οι περισσότεροι από σας φαντάζομαι δεν την ξέρετε καν) μια τοπική ομάδα οι οπαδοί της οποίας βρίζουν το Βόλο και το λαό του ολυμπιακού Βόλου. Όσο αντικειμενικός δηλαδή και να θέλεις να σαι, βλέπεις τη διαφορά.

Χαρακτηριστικά αναφέρω πως στη Λάρισα δεν υπάρχει σύνδεσμος άλλης ομάδας, ενώ στο Βόλο λειτουργούν επίσημα σύνδεσμοι της ΑΕΚ, του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού ακόμα και του ΠΑΟΚ. Από κει και μόνο συμπεραίνω εγώ και φαντάζομαι ο καθένας, ότι οι Βολιώτες απλά δεν ενδιαφέρονται για το ποδοσφαιρικό τους image. Ένα άλλο χαρακτηριστικό τεκμήριο της παραπάνω άποψης είναι ότι ο ίδιος ο προπονητής του Ολυμπιακού Βόλου, ο Σάκης Τσιώλης, πρωταθλητής με την χρυσή Λάρισα του 88, όπου σταθεί και όπου βρεθεί εκφράζει την αγάπη του για την ομάδα της Λάρισας. Αυτό φυσικά οι Βολιώτες το βλέπουν αλλά δεν φαίνεται να τους χαλάει και πολύ. Αν ο προπονητής της Λάρισας δήλωνε ανοιχτά ότι ναι μεν είναι επαγγελματίας, αλλά η καρδιά του ανήκει ας πούμε στον ΠΑΟΚ, θα είχε καεί –τουλάχιστον- το σπίτι του.

Βασικά, η σημαντικότερη διαφορά των δυο πόλεων σε ποδοσφαιρικό επίπεδο είναι ότι στη Λάρισα ΟΛΟΙ είναι ΑΕΛ, Το «ποδοσφαιρική ομάδα» φαίνεται λίγο για να χαρακτηρίσει το πώς αντιμετωπίζουν οι Λαρισαίοι την ομάδα τους. Η ΑΕΛ στη Λάρισα είναι Θρησκεία και οι Monsters… ΚΡΑΤΟΣ!

Για το Βόλο, ο Ολυμπιακός είναι απλά η ποδοσφαιρική ομάδα που εκπροσωπεί την πόλη στην Α εθνική.
Οι περισσότεροι λένε πως ο έρωτας είναι το μεγαλύτερο συναίσθημα που μπορεί να νιώσει κάποιος…

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ερωτευτεί ακόμη… αλλά πιστεύω πως για ακόμη μια φορά οι περισσότεροι λένε ότι να ’ναι.

Εγώ, αλλά και οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτή την πόλη,

Τη βασίλισσα ΑΕΛΑΡΑ:

Δεν την αλλάζουμε, για κανέναν σούπερ μοναδικό έρωτα της ζωής μας.

Την ευχαριστούμε που υπάρχει στη ζωή μας, που μας κάνει να γελάμε, να κλαίμε, να βρίζουμε, την ευχαριστούμε που μας κάνει να συνεχίζουμε να την παλεύουμε και να αντέχουμε την καθημερινότητα.

Την ευχαριστούμε για τις χαρές που μας έχει δώσει, αλλά και για τις λύπες που μας έχει ποτίσει.

Ακόμα, την ευχαριστούμε για τις (αρκετές) στιγμές που μας νευριάζει, αλλά και για αυτές που μας κάνει να ανατριχιάζουμε και να την αγαπάμε ακόμη περισσότερο….

Το να λες και να πιστεύεις τέτοιου είδους πράγματα για μια ποδοσφαιρική ομάδα στη Λάρισα, γίνεται. Στο Βόλο δεν γίνεται. Όλα τα παραπάνω εκεί θεωρούνται από «υπερβολές» μέχρι «ξερές μαλακίες»…

Οπότε πατώντας πάνω στο μαθηματικό αξίωμα του ότι «δεν μπορείς να συγκρίνεις δύο ανόμοια μεταξύ τους πράγματα» θεωρώ εντελώς άτοπη και ανέφικτη την σύγκριση σε ποδοσφαιρικό επίπεδο για αυτό δεν θα ληφθεί υπόψη στον συνολικό μέσο όρο.

Αυτό που μπορεί να γίνει, είναι να συγκριθούν (σχετικά) όμοια μεταξύ τους πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις, που χαρακτηρίζουν τις 2 πόλεις χωρίς να αφήνουν αδιάφορο κανέναν «εξωτερικό» ΑΝΤΡΑ παρατηρητή με χιούμορ (βασική προυπόθεση).
Να βαθμολογηθούν και στο τέλος να βγει ο νικητής ή η νικήτρια…

Το αποτέλεσμα φυσικά δεν έχει νόημα… Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα….

Πάμε με οργή να δούμε τις κατηγορίες…

Κατηγορία: ΠΟΙΟΤΗΤΑ

Γιάννης Ποιότητα:

Εκκεντρικός Λαρισαίος frontman της πρώτης emo/pank μπάντας στην Ελλάδα. Το πρωί δουλεύει στη «μερόκα» φτιάχνοντας έπιπλα και το απόγευμα κάνει ποδήλατο (bmx). «Κάνοντας ποδήλατο με πάτησε ένα τρένο, από μικρό παιδί με λέγανε βλαμμένο, στο σχολείο ήμουν καθυστερημένο, έκανα μπαλάκια με τις μύξες μου. Όταν έγινα δεκάξι έβαλα φωτιά την τάξη, πάντα σε κοιτούσε αλλά εσύ δεν πρόσεχες…» Οι παραπάνω στίχοι είναι γραμμένοι από τον Γιάννη για το τραγούδι «οπτασία». Και οι παρακάτω από το τραγούδι «μπάσταρδο» «ξέρω να τα σπάω, ξέρω να γελάω, ξέρω να μετράω… 4,3,2,1, κανένα από μένα πιο μπάσταρδο! Βαθμός 8

Vs

Τσίπουρο:

Το παραδοσιακό τσίπουρο τυρνάβου που όμως πίνεις παντού στο Βόλο, είναι ικανό να σε κάνει να μη μιλάς για πέντε λεπτά και να κάθεσαι σκυμμένος για δέκα. Δεν μιλάμε απλά για ποιότητα, μιλάμε για το θάνατο τον ίδιο! Όσοι γουστάρε τα…ξύδια, πρέπει να επισκεφτείτε όπως και δήποτε τα τσιπουράδικα της θεσσαλικής πόλης! Θα κοκκινίσετε! Βαθμός 8

Σούρα Vs Τέχνη Χ

Κατηγορία: Η «Θεά»

Αλεξάνδρα Παναίτε:

23χρονο μοντέλο ελληνορουμανικής καταγωγής που τρελαίνει κόσμους στη Λάρισα αλλά και αλλού! Για να καταλάβαινε γιατί «σεισμό» μιλάμε η κοπέλα αυτή έχει αλλάξει τον τρόπο που ρίχνουν «παναγίες» οι Λαρισαίοι! Και τα «παναγίδια» είναι καθημερινότητα για έναν λαρισαίο που σέβεται τον εαυτό του. Το κορίτσι αυτό θα κάνει σίγουρα καριέρα…..Γαμώ τη Παναϊτε μου! Βαθμός 8,5

Κέλλυ Καϊμάκι:

Σπούδασε στο Λονδίνο υποκριτική και δημοσιογραφία. Εργάστηκε στο ελληνικό τμήμα του BBC, και στην Endemol, εταιρία παραγωγής reality. Είναι συνσυγγραφέας του σίριαλ «Ιστορίες από την απέναντι όχθη» Ενώ ετοιμάζει μια προσωπική ποιητική συλλογή και μια ταινία μικρού μήκους…Την ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που την είδα! Βαθμός 9

Με διαφορά στήθους!

Κατηγορία: girl next door

Κατερίνα : makeup artist

με σπουδές και εξειδίκευση στα special effects. face painting και τέτοια περίεργα και όμορφα…ΣΚΗΝΙΚΆ (της αρέσει η λέξη για αυτό είναι με κεφαλαία). Κανονικά, μένει στην Αθήνα αλλά σαν σωστή Λαρισαία δεν ξεχνάει ποτέ την πατρίδα για αυτό και την τιμάει συχνά με την ομολογουμένως εντυπωσιακή παρουσία της. Βαθμός 9

Αρετή: Πανέμορφη νηπιαγωγός Δεν χρειάζεται πιστεύω κάτι παραπάνω… Μόνο και μόνο ότι τα αγοράκια αρχίζουν τη 12χρονη σχολική ποινή κάθειρξης ους, «χαζεύοντας» καθημερινά την Αρετή φτάνει για να σιγουρευτούν οι γονείς ότι δεν θα πάρουν το λάθος ή μάλλον τον «πίσω» δρόμο αργότερα Σε μια κοινωνία που το να είσαι «άντρας» θεωρείται ελάττωμα η Αρετή είναι το πλέον χρήσιμο εργαλείο… Βάλτε μ…..νάρες στα σχολεία τώρα ρε! Βαθμός 8

Για καθαρά εθιμοτυπικούς λόγους

Κατηγορία: Nightlife

Χάρος ή Νέκρα κακιά: Αντιπρόσωπο του Βόλου στην κατηγορία «νυχτερινή ζωή επιλέξαμε να βάλουμε τον Θάνατο αυτοπροσώπως γιατί μετά τη 1 στο κέντρο του Βόλο υπάρχει μόνο αυτός με την μεγαλειώδη «νέκρα» του να απλώνεται επικίνδυνα μέχρι την κορυφή του Πηλίου. Βαθμός 9

Στέργιος, ο Μούτος: Στη Λάρισα αντίθετα με το Βόλο τα βράδια ο μόνος που δεν ακούγεται είναι ο Στέργιος Εδώ και 4 χρόνια αράζει μόνος του σε παγκάκια του πολυσύχναστου τα τελευταία χρόνια Φρουρείου και κυριολεκτικά δεν βγάζει μιλιά!!!

Βαθμός 8

Ακόμα και ο Διγενής «τις τρώει» απ’ το Χάρο

Κατηγορία: Επιχειρηματίας

Ιωάννα: Ξανθιά ιδιοκτήτρια των καταστημάτων VIPS (κυριλέ γυναικεία ρούχα)σε Βόλο και Λάρισα, παντρεμένη, ΜΑΝΑ (Ω ναι!!) και γενικά μας έχει αφήσει άφωνους! Βαθμός 8,5

Γιάννης ο Γέρος: Ιδιοκτήτης πάγκου με μικροπράγματα όπως ψεύτικα κινητά, ψεύτικα παιχνίδια που σε μια βδομάδα –το πολύ- έχουν χαλάσει, πλαστικούς σταυρούς για πιστές λαρισαίες θειες και τέτοια. Αυτός και ο πάγκος του υπάρχουν στον πεζόδρομο της Κούμα για πάνω από 25 χρόνια! Μιλάμε για θρυλικότατο θρύλο επιχειρηματία. Η φωνή του είναι πιο η πιο brutal φωνή στην Ελλάδα, θυμίζει τη φωνή του Randy Blythe των Lamb of god! Αν ήταν έξυπνος πιτσιρικάς θα έκανε σίγουρα καριέρα στην death metal ευρωπαϊκή σκηνή! Βαθμός 9

Λόγω θρυλικότητας

Κατηγορία: Άμα έχεις παλαμάρι….

Βρόκι: Χειριστής πυραύλου 22 εκατοστών! Κάνει καριέρα σαν ποδοσφαιριστής, και μάλιστα σέντερ φορ στην ομάδα του Μοιραϊκού Νίκαιας (προάστιο Λάρισας) και συνηθίζει να σκοράρει με…προβολή τρίτου ποδιού. Επίσης ο Βρόκι είναι –και πείτε ό θέλετε- ο πιο αυθόρμητος άνθρωπος πάνω σε αυτό ηλιακό σύστημα Βαθμός 9.

Κώστας: Τούμπανος ιδιοκτήτης καφετέριας στο Βόλο, με ιδιαίτερα ζεστά αισθήματα για την πόλη της Λάρισας, αφού του αρέσει να τον περιποιούνται στο Χίλια Χείλια (γνωστό λαϊκό κέντρο της Λάρισας) και στο Arco (γνωστή καφετέρια). Ο Κώστας έχει μοναδικό στυλ…Αμερικάνικο να πούμε! Χείριστης πυραύλου 22 εκατοστών επίσης! Βαθμός 7

Δεν υπήρχε καν κόντρα, Βρόκι τρέλα!

Κατηγορία: Βουπίδι (πολύ δυνατό σουτ, που όταν περνάει δίπλα σου κάνει «βββοοοοοουυυυυυυπ»

Ντέιβιντ: Έγχρωμος σερβιτόρος γνωστού bar στον Πλαταμόνα, και μεγάλος παίχτης στα νιάτα του. Αν και στη δικιά του περίπτωση, έχει αποδειχτεί ότι η «τεχνική» νικάει το Βουπ οφείλω να παραδεχτώ ότι δεν έχω ξαναδεί πιο βουπίδι βουπίδι στη ζωή μου, από αυτό που είχε στράψει ο Ντέιβιντ πριν 7-8 χρόνια σε μια προπόνηση του Απόλλων Λάρισας που έτυχε να τον παρακολουθώ. Απλά η μπάλα δε φαινόταν!

Βαθμός 8

Λεωνίδας Καπάνταης: Μακρυμμάλης γοητευτικός ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού Βόλου με προσωπική ιστοσελίδα στο internet. Ο Λεωνίδας υπήρξε η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία της ‘Β εθνικής. Ανέβασε φυσικά τον Βόλο στην ‘Α και ευελπιστεί να τον κρατήσει εκεί. Τραβάει και αυτός καλά βουπίδια!

Βαθμός 8

Μαύρη ισοπαλία!

Κατηγορία: Ηγέτης

Τουμέρ Μετίν: Αλητεία στο full. Σίγουρα ανήκει στην κατηγορία «τσογλάνι με ζωηρή ποδοσφαιρική φλέβα». Τι να πω για αυτόν;! Απρόβλεπτος, άριστος προβοκάτορας, ιδανικός saboteur της μικροαστικής ηθικολογίας περί «ποδοσφαιριστή πρότυπο για τα παιδιά», αντι-star, αλάνι, οργισμένος με αιτία, γητευτής της νύχτας, διάκονος της ποδοσφαιρικής αναρχίας μες το γήπεδο, υπουργός αλητείας στη δική μας ποδοσφαιρική κυβέρνηση. Ο απόλυτος βυσσινί Θεός. Ο Τουμέρ Μετίν. Βαθμός 11

Μάριο Μπρέσκα: Αυτός ο τύπος σίγουρα δεν είναι σοβαρός! Χαχαχαχα! Πάει την πρώτη αγωνιστική μεσα στον Πανιώνιο, ομάδα που αγαπήθηκε, τον τιμάνε πριν το παιχνίδι, τους βάζει γκολ και πανηγυρίζει και από πάνω! Πόσο «δεν τους είδε» αυτούς στον Πανιώνιο; Σαν να ρθει στη Λάρισα ο Ζουράφσκι, να τον τιμήσουμε και να πανηγυρίζει στη μάπα μας, επειδή έβαλε γκολ μπροστά απ’ τη γραμμή! Τι είναι αυτά ρε Πανιώνιε, θες να λέγεσαι και σοβαρή ομάδα; Τόσα χρόνια τον είχατε εκεί και δεν πήρατε πρέφα ότι η ομάδα της καρδιάς του Μπρέσκα λέγεται: ΜΠΕΟΣ! Βαθμός 7

Άνετα ο Τουμέρ! Με τη γοητεία της αλητείας του και μόνο.

Κατηγορία: Δημόσιες υπηρεσίες (σκατά και στις 2 φωτογραφίες)

Σκατά 1: Μια εικόνα=1000 λέξεις Βαθμός 1

Σκατά 2: Επίσης Βαθμός 1

OLA SKATA

Κατηγορία: Παλαίμαχοι

Κώστας Κολομητρούσης: Θρύλος! Ο πιο γοητευτικός έλληνας ποδοσφαιριστής όπως είχε ψιφησθεί από Ιταλούς δημοσιογράφους πριν 22 περίπου χρόνια, όταν αντιμετώπιζε με την Αέλ την Σαμπνόρια για το κύπελλο Πρωταθλητριών! Παραμένει υπεργοητευτικός και θρυλικά θρύλος αφού είναι ιδιοκτήτης του all day bar Reggina και της κρεπερί Krepali. Δυο από τα μεγαλύτερα μαγαζιά της πλατείας Νεάπολης. Τι να πω; Μπορώ να πω, πως μόνο στη δική του, τη φωτογράφηση ένιωσα…Δεός! Βαθμός 10

Τάκης Συνετόπουλος: Η σημαία του Βόλου! Παλαίμαχος ποδοσφαιρηστής διεθνών προδιαγραφών! Πλέον βολιώτικος «χρυσός οδηγός». Ότι και αν θες στο Βόλο μπορείς να απευθυνθείς στον Συνετόπουλο. Απόλυτα σεβαστή μορφή για την πόλη! Διατηρεί και αυτός μια καφετέρια στην πλατεία Αγίου Νικολάου στο κέντρο του Βόλου. Ο πιο ανοιχτός και καλόκαρδος βολιώτης που έχω γνωρίσει. (δεν έχω γνωρίσει και πολλούς έτσι και αλλιώς) Μας κέρασε, μας είπε όταν πάμε ξανά Βόλο να πάμε να τον βρούμε, και μας μίλησε και για τον Ολυμπιακό Βόλου. Μας είπε πως ο Ολυμπιακός πρέπει να έχει σαν πρώτο στόχο την παραμονή, να μην παίρνουν τα μυαλά του αέρα, και πως ο Βόλος θα πρέπε να μιμηθεί τη Λάρισα κάνοντας παρόμοια βήματα ποδοσφαιρικής ανάπτυξης. Τόνισε πως η έχθρα πρέπει να σταματήσει γιατί το ποδόσφαιρο ενώνει, δε χωρίζει! (μπράβο ρε Τάκη!) Βαθμός 9,5

Επειδή πήγαινα με τα παιδιά του στο ίδιο σχολείο, επειδή τρώω κρέπες από το μαγαζί του, επειδή έπαιζε στην ΑΕΛΑΡΑ και επειδή είναι ΘΡΥΛΟΣ από τα μαλλιά ως τα παπούτσια….